Эзэмшил

Эмээ маань гайхалтай хүн байсан юм. Надад монополи тоглохыг зааж өгсөндөө, тоглоомын нэр нь “Эзэмших”... Эмээ маань авч болох бүхнийг хураагаад удалгүй ялагч нь болдог байлаа, тэгээд үргэлж “Нэг л өдөр, чи тоглож сурах болноо” гэж хэлдэг байв. Нэг зунжингаа монополи тоглосны эцэст хэрхэн хожих, тоглоомын дүрмийг ойлгов. Цорын ганц ялах зам бол зөвхөн эзэмших хураахад л бүгдийг зориулах , тэмүүлэх байв. Зуны төгсгөл ирэхэд би эмээгээсээ ч илүү өршөөлгүй , хатуу тоглодог боллоо. Би түүнд байсан бүхий л эзэмшлийг авав, сүүлийн ганц доллар хүртэл нь шавхаж , бууж өгөхийг нь харлаа. Үүний дараа эмээд маань надад хэлэх ганц л зүйл үлдсэн байв: “ Одоо бүгд хайрцагандаа эргээд орно, байшин, буудлууд, бүх л замууд , компаниуд, тэр сайхан эзэмшил, гайхалтай мөнгө хөрөнгө.... эргээд хайрцагандаа орно. Юу ч чинийх байгаагүй, чи хэсэгхэн хугацаанд л хөөрсөн хэрэг. Энэ бүхэн чамайг ширээнд ирхээс өмнө байсан зүйлс, явсаны дараа чинь байсаар л байх болно, тоглогчид ирдэг, тоглогчид буцдаг. Машин тэрэг... Өргөмжлөл шагналууд.... Эд хувцас, хөрөнгө ... Чиний бие хүртэл ”

Учир нь миний авсан, хэрэглэсэн, хураасан бүхэн эргээд л хайрцагандаа орно, тэгээд л бүхнийг алдах болно. Тэгээд яах гэж?

 

/ Эх сурвалж: Zeitgeist - Moving forward (documentary) /